بررسی تأثیر رویکرد کلاس معکوس بر پیشرفت تحصیلی، خود تنظیمی تحصیلی، تعامل گروهی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان

هدف کلی در این پژوهش بررسی تأثیر رویکرد کلاس معکوس بر متغیرهای پیشرفت تحصیلی، خودتنظیمی تحصیلی، تعامل گروهی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان می باشد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و در زمره ی تحقیقات آزمایشی قرار دارد. جامعه ی آماری تمام دانش آموزان پسر دوره ی اول متوسطه شهر کرمانشاه به تعداد 11696 نفر می باشد. حجم نمونه 60 نفر بوده که به دو گروه 30 نفره تحت عنوان گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. نمونه گیری از نوع نظری یا قضاوتی می باشد. به منظور گردآوری داده ها برای تأثیر رویکرد کلاس معکوس بر پیشرفت تحصیلی از پنج پیش آزمون و پنج پس آزمون در هر دو گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. برای بررسی تأثیر رویکرد کلاس معکوس بر خودتنظیمی تحصیلی از پرسشنامه استاندارد شده ی «خودتنظیمی بوفارد»، بررسی تأثیر رویکرد کلاس معکوس بر متغیر تعامل گروهی از پرسش نامه ی «ارتباطات بین فردی در کلاس درس»، و تعیین تأثیر رویکرد کلاس معکوس برمتغیر انگیزش تحصیلی دانش آموزان، از پرسش نامه ی استاندارد   شده ی «هارتر»  استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی از نرم افزار SPSS نسخه ی 22 استفاده شد. آزمون های آماری استفاده شده عبارتند از: آزمون اثر پیلایی، آزمون لامبدای ویلکلز، آزمون اثر هتلینگ، آزمون رتبه اختصاصی روی و آزمون لون. نتایج تجزیه و تحلیل آماری حاکی از آن بود که رویکرد کلاس معکوس بر تمامی متغیرهای وابسته بالا تأثیر مثبت داشت.